Elke week lichten de juridische experten van Schulinck Omgevingsrecht een interessant arrest binnen het Vlaamse omgevingsrecht toe. Deze week is dat het arrest van de Raad voor Vergunningsbetwistingen van 4 juli 2024 (nr. A-2324-0895). Daarin oordeelt de Raad dat een groenbuffer niet hetzelfde is als een interne bufferzone.
In dit arrest moest de aanvrager verplicht een bufferzone aanleggen door de gewestplanbestemming industriegebied (artikel 7.2.0 Inrichtingsbesluit).
Onder “bufferzone” verstaat men een binnen de grenzen van het industriegebied te situeren strook. Deze heeft een hoofdzakelijk esthetische en stedenbouwkundige functie. De breedte en aanleg moet men in dit geval in de omgevingsvergunning voor de randpercelen vastleggen.
Bij de beoordeling van de IIOA’s had de vergunningverlenende overheid al een groenbuffer opgelegd als bijzondere milieuvoorwaarde. Dit om geluidshinder en visuele hinder te beperken. Volgens de vergunningverlenende overheid komt deze groenbuffer ook tegemoet aan de voorwaarde van een verplichte bufferzone.
De Raad oordeelt dat een bufferzone een andere finaliteit heeft dan een bijzondere milieuvoorwaarde.
Een bufferzone dient om industriegebied af te schermen van daarmee onverenigbaar bestemmingsgebied (artikel 14.4.5 Inrichtingsbesluit). Dit om de planologische verenigbaarheid te waarborgen.
Een groenbuffer als bijzondere milieuvoorwaarde gaat alleen over de beperking van mogelijke hinder op aanpalende percelen tot een aanvaardbaar niveau (artikel 73 §1 lid 1 OVD).
Een groenbuffer verschilt dus van een bufferzone. De aanwezigheid van een groenbuffer zal niet tegemoetkomen aan de voorwaarde van een bufferzone.
Schulinck Omgevingsrecht
Meer informatie over bufferzones vind je in Schulinck Omgevingsrecht. Nog geen abonnement? Vraag dan zeker een demo aan.